Η Άνοδος των Ζακ

-Με ξυπνανε, με ντυνουν, με ταιζουν, με φροντιζουν, με στελνουν στη δουλεια, κανω διαλειμμα για τσιγαρο κι επειτα παλι στη δουλεια- ειμαι εργατικος εγω- και τωρα σπιτι-με ξεντυνουν, με ξαναταιζουν κ υστερα με κοιμιζουν ξανα. 

-Με ξυπνανε, δεν με ντυνουν, δουλεια δεν εχω –εχω επιδομα αλλα μπορω να γινω εργατικος- τρωω μια φορα τη μερα για να μου φτασουν και το βραδυ σπιτι παλι. Οι βολτες στην πλατεια κομμενες, μη ρωτατε γιατι, με παρακολουθουν και τα σκυλια ακομη.

Θα σε φαω-θα με φας-θα φαγωθουν.

Σε καταλαβαινω-με καταλαβαινεις-μαζι δεν καταλαβαινουμε τιποτα.

Δουλευεις –δουλευω- φοβαμαι.

Ξυπνα-σηκω-φα’τους-πειναμε.

Το παιδι σου-το παιδι μου- οι ζωες μας;

Λυπαμαι.

Πιασε το χερι μου- ασε με- πρεπει να φυγουμε.

Το πριν-το τωρα- ποιο αυριο;

Σφιξε τα χερια, όχι τα δοντια, πρεπει να παμε, να γκρεμισουμε τον τοιχο.

Το αιμα σου- το αιμα μου- το δικο τους;

Η ζωη μου- η ζωη σου- τα παιδια μας.

Δικαιολογιες και φοβοι- σε φυλακισαν χθες, θυμασαι;

Θα καψω το αυριο- υποσχομαι να ζησεις.

Σε λιγο, όχι ακομα, τωρα κοιμάμαι.

                                                                                                  [by Κατερίνα Γερογιάννη]